பட்டாம்பூச்சி பறக்குது - பதின்ம நினைவுகள் தொடர் பதிவு

மலிக்கா அக்கா அவர்கள் என்னை ஒரு பதின்ம வயது நினைவுகள் தொடர்பதிவுக்கு அழைத்திருந்தார். அவருக்கு என் நன்றிகள்.

இங்க பாருங்க.. கொசுவத்திய சுத்துகிறது.

எனக்கு சின்னவயசு இருக்கும்போது நாங்க தக்கலைக்கு பக்கத்தில் உள்ள ஊரில்தான் இருந்தோம். அதான் எங்கம்மா ஊரு. அங்குதான் எங்க அம்மம்மா, மாமாமார்கள் எல்லோரும் இருந்தார்கள். சொந்த ஊர்ல வீட்டு பிரச்சனை இருந்ததால் நாங்களும் அங்கு குடியிருந்தோம். அப்ப நானும் எங்கக்காவும் பக்கத்தில் இருந்த பள்ளிக்கு செல்வோம். எங்க மாமா பசங்களும் ஒன்னாத்தான் படித்தாங்க. எங்க பக்கத்துவீட்டுல உள்ள பொண்ணு என்மேல பாசமா இருப்பாள். நானும் அவளும்தான் எங்கேயும் செல்வதுண்டு. மாமா பசங்க, நான், எங்கக்கா தம்பி எல்லோரும்சேர்ந்து விளையாடுவோம். சேட்டை பண்ணுறதுல நாந்தான் முதல்ல..

நாங்க இருந்த பக்கம் மூங்கில் தோட்டங்கள் நிறைய உண்டு. ஒரு தடவை நானும் என்மாமா பொண்ணும் பள்ளிக்கு செல்லும்போது மூங்கில் தோட்டத்து வழியா செல்லும்போது மாமா பொண்ணு வழுக்கி விழுந்திட்டாள். என்னடி என்னாச்சி ஏன் பார்த்துவரக்கூடாதா என்று தூக்கும்போது அய்யோ அம்மா என்று அலறிவிட்டேன். பார்த்தால் 4 அடி பாம்பு ஒன்று கீழே படம் எடுத்து இருந்தது. அப்போது அந்த வழியா போனவர் எங்கமாமாவுக்கு தெரிந்தவர். உடனே அவர் அருகில் கிடந்த கட்டையை எடுத்து அதன் தலையில் ஓங்கிஒரு போடு போட்டார். அதற்குள் சத்தம் கேட்டு எல்லோரும் ஓடிவந்து எங்களை காப்பாற்றிவிட்டனர்.

அங்கே தான் ஐந்தாம்வகுப்பு வரை படித்தேன். அந்த ஸ்கூல்ல மலையாளம் கத்துக்கொடுத்தார்கள். எனக்கு மலையாளம் ஓரளவுக்கு எழுதபடிக்க தெரியும். இதை என்கணவரிடம் சொன்னேன். மிகுந்த மகிழ்ச்சியடைந்தார். கல்ப்பில் இருப்பதால் என்கணவருக்கும் மலையாளம் தெரியும்.

பின்னர் சொந்த ஊருக்கே சென்றுவிட்டோம். அங்கு சென்றதும் என்சேட்டைகளை விட்டபாடில்லை. பாட்ஷா அப்பா தோட்டத்துக்கு சென்று விளையாடுவது பிடித்தமான ஒன்று.

எங்க தெருவில் இருக்கும் ஆபிதா ஜன்னத் இவர்கள்தான் என்னுயிர்தோழிகள். என் அக்கா அருகில் உள்ள பெண்கள் மேல்நிலைப்பள்ளியில் படித்தாள். நானோ எங்க வீட்டிலிருந்து 3 கிலோமீட்டர் தொலைவில் இருக்கும் பெண்கள் பள்ளியில் படித்தேன்.

பத்தாம் வகுப்பு படிக்கும்போது என்னுடன் படிக்கும் தோழி ரொம்ப நல்லாப்படிப்பாள். நல்ல பொண்ணு.., அவள் ஒரு பையனை காதலித்தாள். அவனும் காதலிப்பாதாக சொல்லியிருந்தானாம். எனக்கு சந்தோசமாக இருந்தது. அந்த சந்தோசம் ரொம்ப நாள் நீடிக்கவில்லை. அவனுக்கு அவங்க வீட்டில பொண்ணு பாத்திருக்காங்க. இவன் தன்காதலை பற்றி வீட்டில் தெரியப்படுத்தவில்லை. இவள் கேட்டதுக்கு எங்கம்மா பார்க்கிற பொண்ணைத்தான் கல்யாணம் கட்டிக்கிவேன்., என்று என் தோழியை மறந்து விட்டான் படுபாவி.

இவள் மனம் ஆற்றாமல் தற்கொலை செய்து கொண்டாள். எனக்கு ரொம்ப வருத்தமாக இருந்தது. பணக்காரபெண் கிடைத்தவுடன் என்தோழியை மறந்த அவனெல்லாம் ஒரு மனுசனா.. என்னால் இந்த சோகத்தை மறக்கமுடியவில்லை. இந்த சோகவடு மறைய சிறிதுகாலம் ஆனது.

பின்னர் படிப்பில் கவனம் செலுத்த ஆரம்பித்தேன். பத்தாம்வகுப்பு பொதுத்தேர்வு நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது. கணக்கு பரிட்சை அன்று அவசரத்தில் ஹால்டிக்கெட் வீட்டில் மறந்துவிட்டேன். டீச்சர் ஹால்டிக்கெட் கொண்டுவந்தால்தான் உள்ளே விடுவேன் என்று கறாராக சொல்லிவிட்டார்கள். பக்கத்துல வீடு இருந்தால் எடுத்துட்டு வந்திடலாம்; ரொம்ப தொலைவு. நடக்ககூடிய காரியமா.. டீச்சரிடம் நிலைமையை விளக்கியும் உள்ளே விடவில்லை. எனக்கு ஒன்றும் தோன்ற‌வில்லை. டீச்சர் கொஞ்சம் தள்ளி சென்றதும், தைரியத்துடன் என் இருக்கையைத்தேடி போய் உக்கார்ந்து எழுத ஆரம்பித்தேன். டீச்சர் கவனிக்கவில்லை.

பின்னர் டீச்சர் செக்பண்ண வரும்போது உன்னை ஹால்டிக்கட் எடுத்துவர அனுப்பினேனே.., ஆமா டீச்சர் நான் அப்போதே வந்திட்டேனே என்றேன். ஆம் சரி என்று சென்றுவிட்டார். நல்ல வேளை டீச்சர் ஹால்டிக்கெட் செக் பண்ணவே இல்லை. நானும் நல்லபடியாக தேர்வு எழுதி முடித்தேன்.

சிறுவயது ஞாபகங்களை நினைத்து பார்க்கும்போது உள்ள சுகமே தனிதான். கல்யாணமான புதிதில் மறுவீட்டு அழைப்புக்கு எங்கம்மா ஊருக்கு அவருடன் சென்று நான் சிறுவயதில் சுற்றித் திரிந்த இடங்களையும் குறும்பு செய்ததையும் நினைத்து பார்த்தேன். மிக அருமையான நினைவுகளை கணவருடன் பகிர்ந்து கொண்டது மிகுந்த சந்தோசமாக இருந்தது. இப்போது உங்களுடனும் பகிர்ந்து கொள்வது எவ்வளவு சந்தோசமாக உள்ளது தெரியுமா..

இந்த தொடரை எழுத அழைத்த மலிக்கா அக்காவுக்கு நன்றிகளை தெரிவித்து கொள்கிறேன்.

உங்கள் மின்மினி.